Πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Cell και παρουσιάστηκε από το The Transmitter παρέχει νέα δεδομένα σχετικά με το πώς η ψιλοκυβίνη επιδρά στη λειτουργική και δομική οργάνωση του εγκεφαλικού φλοιού. Η έρευνα επικεντρώνεται σε πειραματικό μοντέλο ποντικού και δείχνει ότι ακόμη και μία μόνο χορήγηση ψιλοκυβίνης μπορεί να προκαλέσει μακροχρόνιες, εξαιρετικά εξειδικευμένες αλλαγές στη συνδεσιμότητα συγκεκριμένων φλοιϊκών κυκλωμάτων.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προηγμένες τεχνικές ιχνηλάτησης νευρωνικών συνδέσεων και κατέγραψαν τις εισροές προς δύο διαφορετικούς τύπους νευρώνων του προμετωπιαίου φλοιού: τους πυραμιδικούς νευρώνες που προβάλλουν σε υποφλοιώδεις περιοχές και τους ενδοτελενεγκεφαλικούς νευρώνες που συνδέονται με άλλες φλοιϊκές περιοχές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, περίπου επτά ημέρες μετά τη χορήγηση ψιλοκυβίνης, παρατηρείται ενίσχυση των συνδέσεων από αισθητηριακές φλοιϊκές περιοχές, ενώ ταυτόχρονα αποδυναμώνονται ορισμένοι επανατροφοδοτικοί φλοιϊκοί βρόχοι που σχετίζονται με εσωτερική επεξεργασία πληροφοριών.

Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές δεν ήταν γενικευμένες αλλά εξαρτώνταν τόσο από τον τύπο του νευρώνα όσο και από την προέλευση των εισροών. Αυτό υποδηλώνει ότι η ψιλοκυβίνη δεν δρα απλώς αυξάνοντας τη συνολική πλαστικότητα του εγκεφάλου, αλλά αναδιατάσσει επιλεκτικά συγκεκριμένα κυκλώματα. Ένα ακόμη κρίσιμο εύρημα είναι ότι η νευρωνική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της οξείας ψυχεδελικής κατάστασης φαίνεται να καθορίζει σε σημαντικό βαθμό το είδος και την κατεύθυνση των μακροχρόνιων αλλαγών, γεγονός που ενισχύει τη σημασία του πλαισίου μέσα στο οποίο λαμβάνει χώρα η εμπειρία.

Παρότι τα αποτελέσματα προέρχονται από ζωικό μοντέλο και δεν μπορούν να μεταφερθούν άμεσα στον άνθρωπο, προσφέρουν έναν πιθανό μηχανιστικό συσχετισμό με ευρήματα από μελέτες σε ανθρώπους, όπως η μείωση της υπερβολικής αυτοαναφορικής σκέψης και η αυξημένη ευαισθησία σε αισθητηριακά ερεθίσματα μετά από ψυχεδελικές εμπειρίες. Η εργασία αυτή ενισχύει την άποψη ότι οι ψυχεδελικές ουσίες μπορούν να προκαλέσουν διαρκείς αλλαγές στην εγκεφαλική οργάνωση μέσω δραστηριοεξαρτώμενης νευρωνικής πλαστικότητας.

Η μελέτη συμβάλλει ουσιαστικά στη μετάβαση από γενικές περιγραφές των ψυχεδελικών επιδράσεων σε πιο ακριβή, κυκλωματικά και κυτταρικά μοντέλα κατανόησης, τα οποία είναι απαραίτητα για τη μελλοντική, υπεύθυνη και επιστημονικά τεκμηριωμένη διερεύνηση της θεραπευτικής δυναμικής των ψυχεδελικών ουσιών.