Παρατεταμένες δυσκολίες μετά τη χρήση ψυχεδελικών ουσιών: Μελέτη μεικτών μεθόδων https://doi.org/10.1371/journal.pone.0293349  από τους Jules Evans, Oliver C. Robinson, Eirini Ketzitzidou Argyri, Shayam Suseelan, Ashleigh Murphy-Beiner, Rosalind McAlpine, David Luke, Katrina Michelle, Ed Prideaux.

Οι μακροχρόνιες δυσμενείς εμπειρίες μετά τη χρήση ψυχεδελικών ουσιών μπορεί να επιμένουν για εβδομάδες, μήνες ή ακόμη και χρόνια και είναι σχετικά ανεξερεύνητες στην έρευνα για τα ψυχεδελικά.

Μια διεθνή ομάδα ερευνητών συνέλεξε ποσοτικά και ποιοτικά δεδομένα από 608 συμμετέχοντες που ανέφεραν παρατεταμένες δυσκολίες μετά από ψυχεδελικές εμπειρίες. Συγκεντρώθηκαν δεδομένα σχετικά με το πλαίσιο της χρήσης, τη φύση και τη διάρκεια των προκλήσεων που αντιμετώπισαν (συμπεριλαμβανομένης μιας γραπτής περιγραφής αυτών), καθώς και μια σειρά πιθανών παραγόντων κινδύνου και αιτιών.

Οι συνηθέστερες μορφές εκτεταμένων δυσκολιών ήταν αισθήματα άγχους και φόβου, υπαρξιακή αγωνία, κοινωνική αποσύνδεση, αποπροσωποποίηση και αποπραγματοποίηση. Για το ένα τρίτο περίπου των συμμετεχόντων, τα προβλήματα παρέμειναν για περισσότερο από ένα έτος και για το ένα έκτο, παρέμειναν για περισσότερα από τρία έτη.

Διαπιστώθηκε ότι η μικρότερη διάρκεια των δυσκολιών προβλέπεται από τον τύπο της ουσίας, τη γνώση της δόσης, και τα χαμηλότερα επίπεδα δυσκολίας κατά τη διάρκεια της ψυχοδραστικής εμπειρίας, ενώ ένα στενότερο φάσμα δυσκολιών προβλέπεται από τη λήψη της ουσίας σε καθοδηγούμενο περιβάλλον.

Στο άρθρο συζητούνται τα ευρήματα και η σημασία τους για προσπάθειες μείωσης αρνητικών επιπτώσεων μετά από ψυχεδελικές εμπειρίες.

Η Ειρήνη Κετζιτζίδου-Αργύρη, μια από τους συγγραφείς της μελέτης και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, δήλωσε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης Χ:

Αυτή [η δημοσίευση] δεν είναι μια προσπάθεια για την υπονόμευση του ψυχεδελικού κινήματος.

Το έργο μας είναι μια προσπάθεια να φέρουμε ισορροπία καθώς προχωράμε μπροστά, να δώσουμε φωνή σε όσους αποσιωπούνται ενώ υποφέρουν και να εντοπίσουμε τρόπους αντιμετώπισης και υποστήριξης των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ‘μετα-ψυχεδελικές’ δυσκολίες.

Ο τομέας χρειάζεται ειλικρίνεια. Οι ψυχεδελικές ουσίες δεν είναι ούτε εγγενώς θεραπευτικές ούτε επιβλαβείς. Έχουν τη δυνατότητα να είναι και τα δύο και αυτά είναι ισχυρά πλαίσια ερμηνείας.

Η χρήση στον πραγματικό κόσμο συνεχίζεται ανεξαρτήτως, αν και ασφαλέστερα μακριά από συνθήκες νομικής απαγόρευσης. Ίσως χρειάζεται να δώσουμε προτεραιότητα στην συμπονετική υποστήριξη, την ανοιχτή συζήτηση και εκπαίδευση σε σχέση με την διαχρονική ουσία των ψυχεδελικών, έναντι του κέρδους και του δογματισμού, ώστε να αποφευχθεί  η παροδική δημοσιότητα που τείνει να δημιουργεί μόδες που ξεφουσκώνουν στο πέρασμα του χρόνου.