Μελέτη δείχνει σημαντική επίδραση των "μαγικών μανιταριών" για την κατάθλιψη

Γιάννης Τακούσης
Image
Psilocybe Cyanescens

Μία δόση ψιλοκυβίνης, του δραστικού συστατικού των «μαγικών μανιτάριων», δείχνει να έχει παραπεταμένη και σημαντική επίδραση στη θεραπεία περιπτώσεων κατάθλιψης που δεν ανταποκρίνονται σε άλλα φάρμακα, σύμφωνα με μια νέα μελέτη. 

Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine την Τετάρτη, βρήκε μια δόση 25 mg του φαρμάκου, μαζί με ψυχοθεραπευτική υποστήριξη,  μείωσε «σημαντικά» τα συμπτώματα της κατάθλιψης σε ασθενείς που δεν ανταποκρίθηκαν σε άλλα φάρμακα. Η μελέτη, με επικεφαλής τον φαρμακευτικό όμιλο Compass Pathways με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα σχετικά με τη χρήση της ψιλοκυβίνης ως θεραπείας για την κατάθλιψη και ότι τα ευρήματά της άνοιξαν τον δρόμο για έγκριση από τους ρυθμιστές.

Η χρήση ψυχοδηλωτικών για τη θεραπεία παθήσεων ψυχικής υγείας έχει συζητηθεί ευρέως. Επί του παρόντος, ένας πολύ περιορισμένος αριθμός έχει εγκριθεί από παγκόσμιες ρυθμιστικές αρχές για ιατρική χρήση.

Ωστόσο, περισσότερες εταιρείες έχουν αρχίσει τα τελευταία χρόνια να εξερευνούν διαφορετικούς τρόπους αντιμετώπισης παθήσεων ψυχικής υγείας με ψυχοδηλωτικά. Η μελέτη είναι ένα βήμα προς τη ρύθμισή τους για ιατρική χρήση. Για παράδειγμα, αν και όχι αμιγώς ψυχοδηλωτικό φάρμακο, η κεταμίνη μερικές φορές συνταγογραφείται "εκτός προβλεπόμενης χρήσης" σε περιπτώσεις κατάθλιψης ανθεκτικής στη θεραπεία, ενώ η εσκεταμίνη, μια σχετική ένωση, έχει εγκριθεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και στις ΗΠΑ ως ρινικό σπρέι.

Η μικροδοσολογία ή η λήψη μικρών ποσοτήτων ψυχοδηλωτικών, έχει επίσης αναφερθεί ανέκδοτα ως ευεργετική, αν και οι ερευνητές λένε ότι χρειάζεται περισσότερη έρευνα για τις επιδράσεις της καθώς η φαινομενική δράση της μπορεί να οφείλεται στο φαινόμενο πλασίμπο.

Η μελέτη διεξήχθη σε 22 διεθνείς τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένων των King's College του Λονδίνου και του South London και Maudsley NHS Foundation Trust, που ειδικεύεται στην ψυχική υγεία.

Περίπου 233 συμμετέχοντες με ανθεκτική στη θεραπεία κατάθλιψη συμμετείχαν στη μελέτη, λαμβάνοντας 1 mg, 10 mg ή 25 mg ψιλοκυβίνης. Η πρώτη ομάδα είχε το ρόλο της ομάδας ελέγχου και ούτε οι ερευνητές ούτε οι ασθενείς γνώριζαν τι δόση λάμβαναν οι τελευταίοι (διπλά τυφλή μελέτη).

Η μελέτη διεξήχθη σε 22 διεθνείς τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένου του King's College του Λονδίνου και του South London και του Maudsley NHS Foundation Trust, που ειδικεύεται στην ψυχική υγεία.

Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 12 εβδομάδες, με τα συμπτώματά τους να βαθμολογούνται την ημέρα πριν από τη χορήγηση και κατά διαστήματα στη συνέχεια.

Ο συν-συγγραφέας Nadav Liam Modlin είπε ότι το φάρμακο κατέλυσε «ισχυρές συναισθηματικές ανακαλύψεις» στους ασθενείς και τους βοήθησε να αναπτύξουν «μια αίσθηση σύνδεσης με τον εαυτό τους».

Ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες της ψιλοκυβίνης, συμπεριλαμβανομένων πονοκεφάλων, ναυτίας, ζάλης, κόπωσης και αυτοκτονικού ιδεασμού, αναφέρθηκαν σε όλες τις ομάδες δόσεων.

Οι ερευνητές είπαν ότι μόνο ένας ασθενής είχε ένα "κακό τριπ", το οποίο αντιμετωπίστηκε με ηρεμιστικά. Το ψυχεδελικό μέρος της εμπειρίας διήρκεσε ώρες και έλαβε χώρα υπό επίβλεψη, μετά την οποία οι ασθενείς ήταν ελεύθεροι να συνεχίσουν τη μέρα τους.

Ο Guy Goodwin, επικεφαλής ιατρικός διευθυντής της Compass και συν-συγγραφέας της μελέτης, είπε ότι η εταιρεία σχεδίαζε να ξεκινήσει τη δική της δοκιμή στο τελευταίο στάδιο (φάση 3), φέτος.

Είπε ότι τα αποτελέσματα της έρευνας υποδεικνύουν ότι η ψιλοκυβίνη έχει «μια αληθινή φαρμακολογική επίδραση, ένα εύρημα που είναι κρίσιμο για να αναγνωριστεί ως νέα θεραπευτική επιλογή στο μέλλον».

Το σκεύασμα ψιλοκυβίνης που ονομάζεται COMP360, έχει χαρακτηριστεί πρωτοποριακό από τις ρυθμιστικές αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ, η οποία μπορεί να βοηθήσει στην επίσπευση της ανάπτυξης και της εμπορίας νέων φαρμάκων. Το Compass το δοκιμάζει επίσης σε περιπτώσεις διαταραχής μετατραυματικού στρες και της διατροφικής διαταραχής της νευρικής ανορεξίας.

Σημείωση του γράφοντος: Η κατάθλιψη είναι μια πολυπαραγοντική κατάσταση. Μέχρι και σήμερα ένα μεγάλο μέρος της θεραπευτικής κοινότητας την αντιμετωπίζει ως μια πάθηση που χρήζει φαρμάκων. Η σύγχρονη έρευνα που γίνεται πάνω στα ψυχοδηλωτικά τείνει να έχει μια παρόμοια χροιά, οστώσο είναι σημαντικό να τονίζουμε οτι στην περίπτωση των ψυχεδελικών δεν πρόκειται απλά για μια φαρμακευτική αγωγή που θα στοχεύσει στα συμπτώματα της κατάθλιψης. Αντ' αυτού τα ψυχοδηλωτικά γίνονται ο καταλύτης για μια ισχυρή συγκινισιακή, πνευματική, υπαρξιακή και πλούσια σε συμβολισμούς εμπειρία (που θα μπορούσε πιθανώς να επιτευχθεί και με μη φαρμακολογικά μέσα), η οποία μπορεί να ταρακουνίσει ή και να κατεδαφήσει τα μέχρι τώρα νοητικά κατασκευάσματα, επιτρέποντας στον ασθενή να δει τον κόσμο, και κατ επέκταση τον εαυτό του από μια νέα οπτική.